Jest takie miejsce, na mapie edukacyjnych zagród i tematycznych wsi naszego regionu, które słynie z gościnności i serdecznej atmosfery, które z równie wielką uważnością gości dzieci, młodzież, dorosłych i seniorów. To Ziołowy Dzbanek – Zagroda Edukacyjna prowadzona przez Ewę i Waldemara Nisiewiczów. I właśnie do tego pachnącego ziołami miejsca udaliśmy się w deszczową niedzielę, by spędzić wspólnie czas z dala od wielkomiejskiego hałasu i codziennego zabiegania.
Tym razem na tych młodszych i tych starszych uczestników projektu polsko-ukraińskiej integracji czekało nie lada wyzwanie: wykonanie od podstaw, krok po kroku, znanej w słowiańskiej tradycji lalki-motanki, w które każdy może “zamknąć” swoje dobre życzenie. Było intensywnie, energetycznie. Jak wygląda proces tworzenia takiej lalki, możecie prześledzić na dołączonych zdjęciach. Na pewno jest to zajęcie pracochłonne, ale dostarczające ogromnej satysfakcji po wykonaniu pracy. Podczas tej rodzinnej wyprawy było dużo śmiechu, bo praca nad lalkami-motankami (które będą w domach pachnieć lawendą) była przede wszystkim przyjemną. I choć ten typ lawenduszki, którą wykonywaliśmy, był przewidywany jako wersja trudniejsza, wskazana dla młodzieży i dorosłych, młodsi uczestnicy warsztatów świetnie sobie radzili. Na tyle dobrze, że dorośli co jakiś czas prosili, by zwolnić tempo pracy, bo nie nadążają za młodymi, wykonującymi szybko i precyzyjnie swoje lalki-motanki.
A kiedy pierwsza część warsztatów dobiegała końca, a gospodarze Ziołowego Dzbanka zaprosili nas na domowy obiad i domowe ciasto, jedno z dzieci stwierdziło, że „ten warsztat je wygłodził”, co wywołało lawinę śmiechu. Ale to szczere dziecięce stwierdzenie kryło w sobie prawdę: po tym satysfakcjonującym i pracochłonnym warsztacie na pewno każdy z nas zasłużył na pyszny obiad. Apetyty dopisywały i młodym, i starszym. Furorę zrobiły – przygotowane przez panią Ewę – buraczki, surówka „tygodniówka” i domowe ciasto, o przepisy na nie prosili rodzice naszych ukraińskich uczniów.
Część druga naszego pobytu to warsztaty, na których uczestnicy projektu zgłębiali tajniki zielarstwa – wykonywali naturalne kosmetyki (olejki, peelingi, kremy), poznawali właściwości różnych, rosnących na warmińskich i mazurskich polach i łąkach, ziół. Bo rośliny zielarskie (zioła, zioła przyprawowe) mają szerokie zastosowanie. Mogą być stosowane w farmacji, w kulinariach, cukiernictwie czy kosmetologii. Ta część warsztatowa była obudowana przez prowadzącą dużą dawką fachowej wiedzy na temat wykorzystania i zastosowania ziół w domowej apteczce i przy codziennej higienie ciała. Ale ta część warsztatowa obfitowała także w liczne, spontaniczne wybuchy śmiechu. Bo kiedy pani Ewa oznajmiła nam, pochylonym nad moździerzami, z trudem ucierającym płatki górskie na naturalny peeling, że to „ta najłatwiejsza część warsztatu”, najpierw pojawiło się na wielu twarzach niedowierzanie, a potem grupowy, spontaniczny śmiech i żartobliwe komentarze z domysłami, co też nas czeka w takim razie dalej. Z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że był to sytuacyjny żart prowadzącej, bo dalsza część zielarskich warsztatów okazała się bardzo przyjemną.
Z Ziołowego Dzbanka każdy z nas zabrał ze sobą także własnoręcznie przygotowaną herbatkę na dobry sen.
Pani Ewo, panie Waldemarze, dziękujemy za gościnę. Zabieramy ze sobą do Olsztyna dobre wspomnienia i dużo nowej, przydatnej wiedzy oraz życzenie powrotu do Ziołowego Dzbanka na kolejne warsztaty.
To trzecie z zaplanowanych wydarzeń realizowanych w ramach projektu polsko-ukraińskiej integracji, finansowanej przez Fundację Citi Handlowy im. Leopolda Kronenberga, a realizowane przez Fundację Wspierania Inicjatyw Edukacyjnych „Absolwent”. Celem jest integrowanie m.in. rodzin uczniów-uchodźców z ich polskimi odpowiednikami oraz pokazanie im kulturowo-przyrodniczo-historycznego dziedzictwa naszego regionu – Warmii i Mazur.
Koordynatorka projektu
Ewa Mieszczyńska, n-l XI LO
